Hayır! Sadece, biz babalarımızı bir din üzerinde bulduk; biz de onların izinden gidiyoruz, derler. Senden önce uyarıcı gönderdiğimiz bütün beldelerin şımarıkları da aynı şekilde, “Şüphesiz biz babalarımızı bir yol üzerinde bulduk, biz de onların izlerini takip ediyoruz” demişlerdi. (43.Sure/Zuhruf/22,23)

Kur’an-ı Kerim’de, insanlık tarihi boyunca insanların pek azı hariç , çoğunluğun akletmediği, çoğunluğun yalancı olduğu, çoğunluğun nankör olduğu, çoğunluğun şirk koşarak iman ettiği bildirilmektedir. Bu tarih, helak edilen eski kavimlerden beri tekerrür edip, günümüze kadar uzanan insanlığın genel bir inanç profilidir. Alemlerin Rabbi Yüce Allah’ın seçtiği hiç bir Resul, Allah’a inanmayan bir topluma gönderilmemiş, bilakis Allah’a inanan ancak O’na şirk koşarak iman eden toplumlara gönderilmiştir.

Öteden beri Resullere gösterilen genel itiraz ve direnişler, gönderildikleri toplumun yerleşik atalar dinine körü körüne bağlanmaları neticesinde gösterilen genel refleksi bir savunma olup, Kur’an-ı Kerim’de zikredilen örneklerinden; “Biz atalarımızdan böyle görmedik, atalarımızın gittiği yoldan asla dönmeyiz, Allah’ın dosdoğru yolu atalarımızdan öğrendiklerimizdir, sen büyülenmişsin, şairsin, kafamızı karıştırma” v.s gibi söylemlerle bildirilmektedir.

Hiçbir insan sırf şirk olsun diye Allah’a şirk koşmaz. Allah’a şirk koşan bir insan, Allah rızası için Allah’a şirk koşar. Yani Allah rızası için birşey yaptığını düşünür. Atalarının dosdoğru yolda olduklarından şüphesi olmadığı için atalarından gelen inanışları Allah’ın emri kabul edip, atalarından gelen dini hiçbir sorgulamaya tabi tutmadan körü körüne inanıp Kur’an ayetlerini umursamaz…

Onlara, “Allah’ın indirdiğine uyunuz” dendiğinde, “Hayır, biz atalarımızı üzerinde bulduğumuz şeye uyarız” derler. Ya ataları akıllarını kullanamamış, doğruyu da bulamamış idiyseler de mi? (2.Sure/bakara/170

Reklam