Anne ve babalar, yaratma sanatına en yakından şahit olan, yaratılışa organik olarak vesile olan insanlardır.
Onlar, çocuklarının kendilerine Rableri tarafından emanet verilmek suretiyle, onların bekçiliğini yaptıklarını idrak etmeleri durumunda, kulluğun en anlamlı görevini ”İlahi vazife” olarak yaptığının bilincinde olan insanlardır.
Nitekim Alemlerin Rabbi, anne ve babaya verdiği değeri, (17/23) ayetinde açıklayıp buyuruyor ki;
”Rabbin, kendisinden başkasına asla ibadet etmemenizi, anaya babaya iyi davranmanızı kesin olarak emretti. Eğer onlardan biri, ya da her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa, sakın onlara “öf!” bile deme; onları azarlama; onlara tatlı ve güzel söz söyle.”
“SAMED”: O, hiçbir şeye muhtaç değildir, bilakis, herşey O’na muhtaçtır.
Çocuklara O’nun özel isimleri verilebilir mi?
Yaşam Klavuzu Kur'an 